Erich Georg Anton Sebastian von Falkenhayn urodził się 11.XI.1861 r. W Graudenz. Wykształcenie wojskowe zdobył będąc najpierw doradcą chińskiej armii, a następnie uczestnicząc po stronie międzynarodowej ekspedycji podczas Powstania Bokserów. Od lipca 1913 r. do stycznia 1915 r. był Ministrem Wojny Prus, gdzie zajmował się zaopatrzeniem Armii niemieckiej. Nie zgadzał się z niektórymi założeniami H. Moltke'go odnośnie Planu Schlieffena i, kiedy Wilhelm II pozbawił go stanowiska, von Falkenhayn został jego następcą (14.IX.1914 r.). Znacznie usprawnił system transportu kolejowego, dzięki czemu posiłki i zaopatrzenie szybko docierały na front. Uważał, że główne siły Niemcy powinni skierować na zachód, a Rosja nie jest dużym zagrożeniem. Sprzeciwiał się planowanym ofensywom Hindenburga i Ludendorffa. Zaplanował niemiecką ofensywę pod Verdun, ale kampania została przegrana. cesarz zdymisjonował go więc i powierzył stanowisko Hindenburgowi. Falkenhayn trafił na Front Wschodni, gdzie dowodził IX Armią. Falkenhayn walczył jeszcze z powodzeniem w Rumunii (zajął Bukareszt 6.XII.1916 r.) i dowodził armią turecką w Palestynie. Jego wojska zostały tam pokonane przez gen. Allenby'ego. Jego miejsce zajął O. Liman von Sanders (luty 1918). Następnie Falkenhayn kierował armią w Litwie od 4.III.1918 r., ale nie miał już wielu obowiązków. Umarł 8.IV.1922 r.